Wojewódzki Sąd Administracyjny pod koniec lipca odrzucił drugą skargę złożoną przez Małgorzatę Maciąg w imieniu grupy mieszkańców Kozienic w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego, a która była pokłosiem wyrażenia przez radnych decyzji na sprzedaż działki przy ulicy Warszawskiej.
Małgorzata Maciąg w imieniu grupy mieszkańców Kozienic 5 maja wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Kozienicach z 31 marca 2022 r. nr XLV/532/2022 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu terenu położonego przy ul. Warszawskiej w Kozienicach, zwanego „Warszawska Ili”.
Zaskarżonej uchwale zarzuciła naruszenie: 1. art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r. (Dz.U. 2022 poz. 503, dalej: u.p.z.p.) przez uchwalenie planu miejscowego naruszającego ustalenia Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Kozienice;
2. art. 17 pkt 9 w zw. z pkt 3 lit. a tiret 1 przez wprowadzenie zmiany wynikającej z uzyskanej opinii gminnej komisji urbanistyczno-architektonicznej z 16 marca 2022 r. i zaniechanie wyłożenia projektu planu uwzględniającego tę zmianę, co stanowi istotne naruszenie trybu uchwalania planu, o jakim mowa w art. 28 ust. 1
u. p.z.p.
Skarżąca wyjaśniła, że ma interes prawny w zachowaniu walorów środowiskowych przedmiotowych działek, dla których zmienia się przeznaczenie terenu na usługowy związany z gastronomią. Warto nadmienić, że pod skargą podpisało się blisko 100 osób.
Sąd po rozpatrzeniu skargi 22 lipca na posiedzeniu niejawnym postanowił odrzucić skargę i jak poinformował w uzasadnieniu „o statusie strony w postępowaniu sądowym decyduje posiadanie interesu prawnego lub uprawnienia, przy czym dopiero naruszenie tego interesu prawnego lub uprawnienia wnoszącego skargę na uchwałę rady gminy otwiera drogę do merytorycznego rozpoznania skargi.” Dodatkowo Sąd zwrócił uwagę, że sam fakt przynależności do wspólnoty samorządowej nie jest źródłem legitymacji skargowej. Dopiero jednoczesne naruszenie konkretnego interesu prawnego lub uprawnienia konkretnej osoby, powiązane z naruszeniem konkretnych przepisów prawa daje taką legitymację.
